در مدل ETABS، اتصال مهاربند به تیر در قاب واگرا باید مفصلی باشد یا گیردار؟

با توجه به اینکه در قاب مهاربندی شده واگرا، مهاربند، ستون و تیر خارج از تیر پیوند نباید وارد فاز غیرخطی شوند، بنابراین کمانشی هم برای مهاربند متصور نیست. در این حالت به مانند قاب‌های مهاربندی شده همگرا نیازی به در نظر گرفتن فاصله 2t برای اتصال مهاربند نیست. بنابراین توصیه می‌شود در مدلسازی نرم‌افزاری (مثلا در برنامه ETABS) در هنگام مدلسازی مهاربند، دو انتهای آنها به صورت گیردار مدلسازی شوند (پیشنهاد نویسنده). به عنوان یک روش جایگزین، می‌توان دو انتهای مهاربند را مفصلی مدل نمود ولی نیروی طراحی محوری آن را به میزان 15 تا 20% برای لحاظ نمودن اثرات خمش، افزایش داد.

Steel Tips (Seismic Design practice For Eccentricaccy Braced Frames):

The design of an EBF is based on creating a frame which will remain essentially elastic outside a well defined link. During extreme loading it is anticipated that the link will deform inelastically with significant ductility and energy dissipation. The code provisions are intended to ensure that beams, braces, columns and their connections remain elastic and that links remain stable. In a major earthquake, permanent deformation and structural damage to the link should be expected.

If a computer analysis is used to model the frame, this connection should be assumed fixed. For preliminary sizing it is reasonable to assume that the brace is pinned and increase the design axial load 15-20% to account for the bending effects
.

اما بند 10-3-4-3-6-3 مبحث دهم، به صورت زیر است:

در قاب‌هاي مهاربندي شده واگرا اتصالات اعضاي مهاربندي بايد داراي شرايط زير باشند:

1- درصورتيكه تير پيوند به ستون متصل نباشد، اتصالات اعضاي مهاربندي مي‌توانند به صورت مفصلي يا گيردار طراحي شوند.

2- درصورتيكه تير پيوند به ستون متصل باشد، اتصالات اعضاي مهاربندي بايد به صورت صلب (گيردار كامل) طراحي شوند.

در هر دو حالت فوق مقاومت‌هاي موردنياز اتصالات اعضاي مهاربندي مي‌تواند براساس بزرگترين مقدار از بين نيروهاي حاصل از تركيبات بارگذاري متعارف و نيروهاي حاصل از الزامات بند 10-3-4-3-3 (الزامات طراحی ظرفیتی اجزای خارج از تیر پیوند) در نظر گرفته شود. اگر اتصال اعضاي مهاربندي از نوع پيچي و با سوراخ‌هاي بزرگ شده باشد، در اين صورت مقاومت موردنياز مربوط به حالت حدي لغزش بحراني نبايد از نيروهاي ناشي از تركيبات بارگذاري شامل زلزلة تشديديافته (امگا صفر برابر نیروی زلزله) كمتر در نظر گرفته شود.